Definitieve plundering van slachtoffer en erfgenamen
via negatief kaskrediet bij bankagent.

 Wanneer ik in augustus 2006 wat geld afhaal van mijn spaarboekje om op vakantie te gaan, blijft toevallig een rekeninguittreksel van mijn vrouw “plakken” aan mijn uittreksel: stand van haar rekening –(min!) 12.000 euro … !

Wanneer ik dit aan mijn vrouw voorleg, begrijpt zij dit niet, want noch zij zelf, noch haar moeder hebben ooit zelf hun financiën beheerd na de dood van haar vader: de vertrouwde bankagent had altijd alles voor hen beide geregeld … !

Wanneer de bankagent terug gekeerd is uit vakantie, gaan wij hem vragen hoe het komt dat mijn vrouw op –(min) 12.000 euro staat. Zijn uitleg luidt als volgt: “Dit was noodzakelijk om later bij het OCMW opgenomen te kunnen worden en een goedkoop appartement te kunnen huren …”

Wat stak hier in werkelijkheid achter?

De plaatselijke notaris had bij de verkoop van hun drie villa’s mijn schoonmoeder en vervolgens ook mijn vrouw reeds volledig kaalgeplukt via volmachten, roerend beslag op gelden en schijnschulden door hem zelf stiekem ingeschreven op het hypotheekkantoor, waardoor het geld uit de verkoop van hun drie huizen zogezegd “aan de bank” moest overgemaakt worden …

Mijnheer de notaris had echter opgemerkt dat mijn vrouw op haar appartement dure meubels uit de 19eeuw had, evenals schilderijen en kostbare pentekeningen ...

Om bij overlijden van mijn vrouw de hand te kunnen leggen op deze kostbaarheden, had de bankagent opdracht gekregen van de notaris om aan mijn vrouw, die zelfs geen pincode had gekregen om zelf met haar bankkaart geld uit de muur te halen,  een kaskrediet aan te smeren en had hij vervolgens – nog steeds in opdracht van het notariaat- haar stiekem in het rood gezet.

Bedoeling was om, na haar overlijden, aan haar twee kinderen een negatief kaskrediet te laten zien, zodat zij zouden afzien van de erfenis. Om deze “schulden” weg te werken, zouden de laatste meubels en kunstwerken voor een appel en een ei kunnen aangeworven worden via een andere handlanger van mijnheer de notaris, die ze dan zelf kan verwerven of doorverkopen voor heel veel geld.

Bepaalde handelaars, die plots failliet gaan “omdat hun boekhouder hun rekening in het rood heeft gezet” (hij heeft immers volmachten op deze rekeningen!) geloven heel naïef dat het hun boekhouder was, die deze misdaad pleegde en beseffen niet dat deze slechts een tussenpersoon is, een handlanger, die tegen vaste commissie handelt in opdracht van het verzwegen notariaat.

Zo zie je maar dat de graaicultuur van het notariaat onverzadigbaar is en kan steunen op oneindig vele werkwijzen via derden, die voor de onschuldige leek niet te vermoeden zijn. Alles is jaren op voorhand berekend! Plaatselijke bankagent, makelaar, curator, deurwaarder of verzekeringsmakelaar fungeren hier als handlangers van het notariaat en één ding is zeker: je gehele erfenis gaat er aan!